اعتبار

 نقاشی دارم . روی دیوار اتاق خوابم زدم . درست جایی که توی چشم باشد به دیوار با میخ زدم. .نقاشی یک دختر است که به طرز دلفریبی دراز کشیده است زنی دلفریب در ملافه ها قرمز رنگ . زن غمگینی است که دلم برایش می سوزد. شبها، 2 نیمه شب به بعد، یعنی درست همان وقتهایی که من خودم هم دقیقا نمی دانم خوابم یا بیدار، از تابلوی نقاشی بیرون می آید و در آشپزخانه راه می رود. بخدا. مدام در آشپزخانه راه می رود و دست آخر جوریکه من بیدار نشوم ظرفهایم را می شوید. بعد می آید بالای سرم آوازی را زمزمه می کند. آوازش که تمام شد، قدم زنان، باحالتی که من عاشقش هستم قدم می زند و به نقاشی بر می گردد. من همه اینها را می بینم. بخدا. حق دارد در تاریکی از بوم جدا بشود در اتاق ها راه برود...

بهش حق میدهم شب ها در تاریکی از تابلو دربیاد ...گاهی برقصد...

دو:

در تراس خانه ام نشستم و سیگاری می کشم . همسایه ای دارم نمی توانم تشخیص بدهم زن است یا مرد شبهایی که ماه نیست هوا آلوده است نور سیگارش را می بینم . که پررنگ و کم رنگ می شود هنوز افتاب طلوع نکرده انجا را ترک نمی کند او هم مثل من شب ها بی خواب است ...مرا نمی تواند ببیند. اما امشب نیامده ..نگرانش می شوم ...در اتاق قدم میزنم...سرم درد داره زیاده رویی کردم در نوشیدن .

سه :

مهمانی بودم .از تمام زنهای در مجلس بی سواد پر ادعای پر تناقض است که حاضرست سه ساعت وقتش ا و مقداری پول را خرج بزک کند آخرش هم مدام دنبال یک مردی باشد که آویزان دستهایش شود...زن از تاریخ سینما تا هنرپیشه محبوبش تا شعری که تازه چاپ شده  حتی از انجمن ادبی خبر دارد گاهی دستی هم در نقاشی ...تا بگوید زن خانه دار بی سواد و سطحی نیست...دور وبر را نگاه کنید پیدایش می کنید...