ای کاش به جای این همه کلمات فقط نوشته بودم . دوستت دارم!

"حرف نزنم ! دیوانه ای دلشاد هستم، از نظر دیگران پر از غلط و اشتباه، از دید خودم اما راضی و رها. به یک پذیرش رسیده ام باور کرده ام که من کامل نیستم، هیچوقت هم قرار نیست ... این را زمانی به خودم گفتم که . ولی بعدش، حرف که می زدم غریبه بودم به نگاه مردم . اما حالا بعضی می بینم دارم از شنیدن صدای خودم لذت می برم و اینجاها آن افسوس بزرگ می آید سراغم که  کاش هرچیزی را، هر اتفاقی، هر آدمی را در زمان خودش درک می کردم، به اندازه وسعم در آن زمان و تا تهش می رفتم و اینقدر نمی ترسیدم از این ناکامل بودن و اینقدر خودم خراب نمی کردم همه چیز را قبل از موعد که مبادا .... چرا این همه کتاب را بلعیدم که این جور مواقع به کارم بیاد  پشت دیوار دانایی پنهان شده ام .بنویسم نادانی !  و همیشه از روی ضعفها پریده ام، به شتاب و سرسری، مبادا که جای اشتباه باشم و کسی بفهمد. خیلی از موقعیت ها را از دست دادم بخاطر صداقت تو بخوان نادانی !اصلاح و ترمیم  عذر خواهی فایده نداشت من افتادم به یک  تکرار ... و تکرار ... و تکرار.  در یک متوسط امن و آرامِ مدام دست و پا می زدم. جلو اینه می ایستم و به خودم می گویم هی فلانی  تا کی می خواهی از خودت فرار کنی ؟ تو کامل نیستی . میدانم سخت و جانکاه است و اشک ریزان و ناامید از خود بعدترش اما جایی میان خون چکان دلت مچ خود را می گیری که داری از شنیدن صدای خودت لذت می بری و جهان به یک باره سبکتر می شود ...

اثیره...