آش رشته

امروزه خانه ها تجملی شده است و آشپزخانه ها لوکس و بزرگ اما کمتر کسی در این آشپزخانه ها غذا می پزد.بوی قهوه تازه یا چای تازه دم زده از آشپزخانه بلند نمشود.در آپارتمان حضور گرم زندگی هر صبح از پنجره خانه وارد میشود در خانه های تجملی سالن پذیرایی هابزرگتر است اما قلب خانه در آشپزخانه است نمیدانم چرا نسبت به سالن کوچکتر ساخته میشود .هر شب برای شام دور هم جمع می شویم و با هم غذا میخوریم و حرف میزنیم صبح های روز تعطیل دور میز گرد از جنس چوب گردو صبحانه میخوریم ( این میز را سفارشی ساختند).

من از اون دسته آدم هایی هستم که باید غذا را تازه به تازه تهیه کنم مثلا روز قبل سبزی آش را از سبزی فروشی محل تهیه کنم. سبزی هاا را با دقت تمیز کنم و بشورم و خورد کنم کشک را از لبنیات یزدی محل میخرم ...

نخود و لوبیا ها را چندساعت قبل خیس می کنیم

آب به دمای جوش آمده را به پیاز و نعنا داغ و سیر داغ با نمک و ادویه همراه سبزهای خورد شده می ریزم و میگذارم تا سبزی آرام بپزد بعد نخود و لوبیاهای پخته شده و آب حبوبات را به سبزی اضافه میکنم رشته آش را در آخر اضافه میکنم چند قل که بزند آش آماده است اما تزیین زیبای آش مهمتر است .سیر داغ ،نعنا داغ ،پیاز داغ ،زعفران خوش رنگ و کشک

مدیر ساختمان زن مزاحمی است وقت و بی وقت.ز نگ میزند و تذکر میدهد نمی دانم چرا از من خوشش نمیاید شاید چون روز اول اسباب کشی بهش گفته ام :" نوکیسه ها در این محل ساکنن"۰

۰ همین محل سعادت آباد را می گویم ان روز دوستم میگفت:" ساکنین اولیه سعادت اباد بچه های شهر ری بودند"۰ بصورتش نگاه کردم و گفتم بعد از انقلاب زمین شهری به خانواده های پرجمعیت کارگران شهرداری ،زمین ها را ب قیمت بسیار ناچیز واگذار کرد.اون خانواده ها بعدها به نو کیسه ها فروختند ،"چون توان زندگی کردن در این محله گران و اعیان نشین را نداشتند".