میزان جنونی که در من هست !

 دوست دارم به قیافه و نگاه آدم‌ها فکر کنم و عمق عواطف، اندوه، تکبر، خودخواهی، مهربانی آنها را دریابم در ز کلاس کشیدن اندام انسان‌ها لذت می‌بردم. یک روز استادم گفت : خانم و اقایون هم دوره ام از اینکه پیکر زن می کشم یا مرد  پشت سرم حرف زدند...یک روز که همه در نمایشگاهی جمع بودیم رو به اقایون جمع کردم و گفتم نیاز به مدل زنده دارم...استاد رنگ به رنگ شد. حرف م را اصلاح کردم و گفتم پرتره  از مدل زنده میخواهم بکشم . پچ پچ ها شروع شد .
بیشتر دوست دارم بروم در کلاس‌های مدل زنده، نقاشی کنم.در همان کلاس که برای اولین بار کارهای ذهنی کردم. آن کار ذهنی پر از صورت‌های آدم بود. دست خودم نیست بیشتر تخیلاتم روی کارهایی بود ه و هست که در آن اندام انسان و چهرهٔ انسان بود، ولی  اولین باری که در کارهایم موضوعی را نگه داشتم و تکرارش کردم و بعدها به صورت امضاء کارهای من شد، بیشتر از زنان نقش می زنم که همکلاسی هایم هستند بدون اینکه صورتشان را بکشم ....حلال...